کمک کردن(پنج شنبه 87 آبان 23 ساعت 8:14 عصر )

مدتی پیش، در المپیک سیاتل، 9 ورزشکار دو و میدانی که هرکدام گرفتار نوعی عقب ماندگی جسمی یا روحی بودند، بر روی خط شروع مسابقه دو 100 متر ایستادند، مسابقه با صدای شلیک تفنگ، شروع شد.

هیچکس ، آنچنان دونده نبود، اما هر نفر میخواست که در مسابقه شرکت کند و برنده شود.

آنها در ردیفهای سه تایی شروع به دویدن کردند، پسری پایش لغزید ، چند معلق زد و به زمین افتاد، و شروع به گریه‌ کرد.

هشت نفر دیگر صدای گریه او را شنیدند.

حرکت خود را کند کرده و از پشت سر به او نگاه کردند...

ایستادند و به عقب برگشتند... همگی...

دختری که دچار  سندرم داون (ناتوانی ذهنی) بود کنارش نشست، او را بغل کرد و پرسید "بهتر شدی ؟"

پس از آن هر 9 نفر دوشادوش یکدیگر تا خط پایان گام برداشتند.

تمام جمعیت روی پا ایستاده و کف زدند. این تشویق‏ها مدت زیادی طول کشید.

شاهدان این ماجرا، هنوز هم درباره این موضوع صحبت می‏کنند. چرا؟

زیرا از اعماق درونمان می‏دانیم که در زندگی چیزی مهمتر از برنده شدن خودمان وجود دارد.

مهمترین چیز در زندگی، کمک به سایرین برای برنده شدن است.

حتی اگر به قیمت آهسته‏تر رفتن و تغییر در نتیجه مسابقه ای باشد که ما در آن شرکت کرده‏ایم.

”شعله یک شمع با افروختن شمع دیگری خاموش نمی‏شود"

منطق هر چیزی را درک کنید(دوشنبه 87 آبان 6 ساعت 9:52 عصر )

چند روز بود که هر آهنگی که می‏زدم یا خیلی در زدنش اشتباه می‏کردم یا به دلم نمی‏نشست. یه روز صبح وقتی تو ماشین بودم ، چشمم افتاد به نقاشی روی دیوار و انگار حس نقاش موقع کشیدن اون نقاشی بهم دست داد. نقاشی یه چهره بود. دیدم اون نقاش وقتی می‏خواسته اون نقاشی رو بکشه دقیقن حس اون نقاشی رو به خودش می‏گرفته. این درک به من تو نواختن بهتر موسیقی کمک کرد.

واقعن وقتی منطق هر چیزی رو درک کنی اون کار رو به بهترین نحو ممکن می تونی انجام بدی.