گفتی فکر کن ، فکر کردم.
می دانی به چه؟ فکر کن!
شاید این بار چیزهایی بگویی که می خواستم مدتها پیش از تو بشنوم.
فکر می کنم ولی به دنبال علت نیستم. زیرا یافتن علت وظیفه ما نیست.
وظیفه ما فکر کردن است. علت چیزی است که از فکر کردن حاصل می شود.
شایدهمین حالا علت را نیابی. آنهم خوب است. زیرا فقط باید فکر کنی.
اینبار می خواهم خوب فکر کنم. آنقدر فکر کنم تا بزرگ شوم. می خواهم آنقدر بزرگ شوم که دیگر به خاطر کوچکیم از آرزوهایم دور نمانم.
و باز می خواهم بزرگتر شوم. آنقدر بزرگ شوم که دیگر این دنیا مرا محدود نکند وبه این دنیا محدود نباشم.
و تفکراتی دیگر
